Sabitha is een meisje van 23 dat een aantal jaren in het Saraswati weeshuis opgroeide omdat haar moeder daar voor alle kinderen kookte. Toen moeder daar niet langer werkzaam was, moest Sabitha het weeshuis verlaten. De band van de kinderen onderling blijkt echter zo sterk dat ze nog elke dag bij haar 'broertjes en zusjes' te vinden is.
Sabitha woont met haar moeder in een hutje bij het weeshuis, zij kunnen maar net rondkomen. We ondersteunen hen door het betalen van hun dokterskosten en medicijnen.
Tijdens ons verblijf in Dharan heeft Jacqueline er alles aan gedaan om Sabitha aan een identiteisbewijs te helpen, het zg. citizenship. Dit bewijs heeft ze nodig om te mogen werken. Normaal gesproken vraagt een vader dit document aan voor zijn dochter. Aangezien haar vader en moeder hun huwelijk nooit geregistreerd hebben, en vader al jaren spoorloos is, is voor de wet onduidelijk wie haar vader is. Zodoende moet Sabitha het zonder citizenship doen.
Wij dachten dit identiteitsbewijs op redelijke gronden voor haar te kunnen regelen. Hierbij hebben wij echter de bureaucratie in Nepal nogal onderschat. Er kwamen steeds weer andere ambtenaren, procedures, formulieren, pasfoto's en ook steeds weer nieuwe kosten aan te pas. Zelfs op de dag dat alles in kannen en kruiken leek, doken er toch weer nieuwe regels op, waardoor het felbegeerde document niet uitgereikt kon worden.
Het was zeer spijtig dat de zaak niet rond was toen we vertrokken. Volgens het bestuur wordt waarschijnlijk over drie maanden een wet aangenomen die het ook voor een moeder mogelijk maakt om een citizenship aan te vragen, maar in Nepal weet je nooit...
Mocht dit niet het geval zijn, dan is Jacqueline er gelukkig nog. We kennen haar iets langer dan vandaag: zij geeft nooit op!